Oksymorony, czyli pomroczność jasna

Dowiesz się, jak rozpoznać oksymorony w wypowiedzi. Poznasz oksymorony będące odmianą epitetu i metafory.

Oksymoron to zestawienie dwóch wyrazów o przeciwnym znaczeniu, którego celem jest wskazanie na pozorną nielogiczność, paradoksalność sytuacji, zjawiska, rzeczy, osoby...

Szczegóły, przykłady i ćwiczenia znajdziesz w edusensownym materiale.

„Piwo bezalkoholowe”, „ciepłe lody”, „zimne ognie”, „strasznie przyjemne”, „wyedukowany głupek” to oksymorony, które na stałe weszły do języka polskiego.

Na ogół oksymoron składa się z rzeczownika i przymiotnika. Przytoczone oksymorony są odmianą epitetu.

W literaturze znajdziesz także przykłady oksymoronów, które są odmianą metafory, np. „gradobicie ciszy”. W znaczeniu rzeczownika „gradobicie” zawarty jest element hałasu przeciwstawny do ciszy. Jest to więc oksymoron. Takie oksymorony to zestawienia dwóch rzeczowników lub rzeczownika i czasownika

Oksymoron był ulubioną figurą stylistyczną poetów barokowych, którzy stosowali ją po to, by zadziwić odbiorców, wywołać emocje, uwypuklić sprzeczności, paradoksy, przekroczyć granice konwencji.

Za chwilę przeczytasz kilka zestawień wyrazów. Wskaż te, które są oksymoronami:
„wyrachowany romantyk”, „
ciemny blask”,
„obleśna piękność”,
„radosna strata”,
„pozorna rzeczywistość”.

Wszystkie przytoczone przykłady, to oksymorony.