Juliusz Słowacki, Balladyna, streszczenie 2

Poznasz streszczenie drugiego i trzeciego aktu Balladyny. Dowiesz się, dlaczego tytułowa bohaterka zabiła siostrę, gdzie wyruszył Kirkor i jak chciał sprawdzić zalety swojej żony. Jak nowa hrabina traktowała najbliższych i dawnych znajomych, co spędzało jej sen z powiek. Jak Goplana dbała o ukochanego Grabca

Akt II, scena 1

W lesie nad jeziorem Gopło o wschodzie słońca Chochlik gawędzi z uwalanym w błocie i pijanym Grabcem. Namawia go do pójścia do karczmy i częstuje tabaką. Grabiec jednak nie czuje się na siłach. Przytula się do rosnącego dębu i czule doń przemawia, a potem kładzie się w trzcinie i zasypia, mimo wysiłków diablika.

Tak zastaje ich Goplana. Wzruszona widokiem śpiącego Grabca nagradza Chochilka orzechem. Następnie rozpoczyna rozmowę ze Skierką. Sylf opowiada o tym, jak Alina z Balladyną spędziły wieczór. Zdradza, że starsza siostra wymknęła się z chaty i spotkała z Grabcem. Goplana oburzona tym, że Chochlik nie wypełnił jej polecenia i nie przeszkodził spotkaniu, zamyka go w żabiej muszli i każe puścić na jezioro. Próbuje porozmawiać z Grabcem, ale ten jest zbyt pijany. Rozżalona zamienia go w płaczącą wierzbę.

Wtedy w lesie pojawiają się szukające malin dziewczęta. Alina jest zachwycona ilością owoców. Zbiera je z zapałem do swojego dzbanka i stara się nie zwracać uwagi na kwiaty rosnące wokół. Balladyna przeciwnie - nie widzi owoców, zebrała ich niewiele i martwi się, że przegra z siostrą zawody. Kiedy się spotykają, Alina jest szczęśliwa i naigrywa się z siostry, nie rozumie, dlaczego ta zebrała tak mało owoców. Balladyna jest poirytowana zachowaniem siostry, każe jej oddać swój dzbanek. Alina odmawia ze śmiechem i wtedy Balladyna ją zabija.

Zszokowana własnym zachowanie słyszy okrzyk przerażenia zamienionego w wierzbę Grabca. Chwyta dzbanek Aliny. Postanawia wrócić do chaty, nie przyznać się do zbrodni i żyć, jakby nie było Boga, który był świadkiem jej czynu.

Na polanę wchodzi Filon cierpiący z powodu braku odpowiedniego obiektu uczuć. Dostrzega ciało Aliny i natychmiast zakochuje się w nieżywej kochance. Początkowo sądzi, że Alinę napadło jakieś dzikie zwierzę, żaden człowiek bowiem nie byłby zdolny skrzywdzić taką piękność. Po chwili jednak dostrzega nóż leżący obok ciała. Wtedy na polanę wbiega Pustelnik sprowadzony przez Skierkę na rozkaz Goplany. Podejrzewa Filona o zabójstwo. Pasterz zaprzecza i na prośbę Pustelnika zabiera ciało dziewczyny do jego celi. Chce urwać gałązkę wierzby, pod którą umarła. Grabiec protestuje. Zdumiony Filon sądzi, że słyszy anioła.

Pod płaczącą wierzbę wraca Balladyna, wygląda na obłąkaną. Dziewczyna jest przerażona zbrodnią, której dokonała, a jej śladów nie potrafi zmyć ze swego ciała. Goplana postanawia podręczyć morderczynię. Kiedy ta nie znajduje ciała siostry, wmawia jej, że wszystkie wydarzenia tego ranka były tylko snem. Balladyna widzi w tym pociechę. Kiedy jednak Goplana wspomina, że Kirkor także był marą, Balladyna wpada w gniew. Kiedy zmyłaby krew ze swoich rąk, mogłaby żyć szczęśliwie u boku hrabiego, pomimo śmierci siostry. Oburzona Goplana ujawnia się i rzuca klątwę na dziewczynę. Odtąd będzie żyła w strachu przed ujawnieniem tajemnicy. Może zostać zdradzona przez świadków morderstwa: wierzbę płaczącą, maliny i kwiaty. Natura zemści się za zbrodnię.

Scena 2

W chacie Wdowy gospodyni i Kirkor niespokojnie czekają powrotu dziewcząt. Kiedy jaskółki zaczynają kryć się pod słomą, Wdowa oświadcza, że wraca Balladyna. Gdyby pojawiła się Alina ptaki fruwałyby jej nad głową.

Od powracającej siostry Kirkor odbiera pełen malin dzbanek, a w zamian wręcza pierścionek z brylantami. Każe się dziewczynie przygotować do ślubu i jedzie po księdza.

Balladyna okłamuje matkę, że Alina uciekła z jakimś młokosem. Wdowa zalewa się łzami i przeklina wyrodną córkę. Kiedy do chaty docierają weselnicy, wdowa chce pocałować Balladynę w czoło. Wtedy dostrzega na nim czerwoną plamę krwi przypominającą kształtem malinę. Mimo wysiłków kobiet, nie udaje się jej zmyć. Kiedy druhny wręczają pannie młodej białe róże, ta widzi na nich ślady krwi i ucieka.

Akt III, scena 1

Dopala się dom wdowy, przed pogorzeliskiem stoi grupa mieszkańców wioski. Ludzie plotkują o ostatnich wydarzeniach. Jedni zazdroszczą kobiecie szczęścia, inni przypominają, że była dobra dla innych. Pomagała im w chorobie. Zastanawiają się, czy iść na zamek hrabiego i uczestniczyć w weselisku. Obawiają się, czy będą tam dobrze widziani, czy młoda hrabina i matka przyjmą ich godnie i z szacunkiem, czy też będą się wstydzić dawnych znajomości. Rozmawiają o nietypowym wyglądzie panny młodej, która zamiast wianka, przykryła czoło czarną wstążką, a zamiast białych kwiatów wplotła w warkocze złote. W tłumie pojawia się Grabiec. Nic nie wie o ostatnich wydarzeniach. Opowiada, że został zamieniony w wierzbę. Ludzie żartują sobie z pijanicy, nie wierzą mu. Przypominają jednak, że flirtował z Balladyną i czekają na jego reakcję na wieść o ślubie kochanki.

Scena 2

Na zamku Kirkora Balladynę dręczą wyrzuty sumienia. Kobieta przekonuje sama siebie, że inni popełnili gorsze czyny, a żyją szczęśliwie, więc i ona może jeszcze być szczęśliwa. Przychodzi Kirkor, by pożegnać się z żoną. Nie chce zdradzić celu wyprawy. Wyjeżdża na trzy dni. Balladyna próbuje odwieść go od tego zamiaru. Na próżno. Przed odjazdem hrabia mówi jej, że irytuje go wstążka zasłaniająca czoło. Po powrocie nie chciałby, by żona je zasłaniała. Balladyna tłumaczy się, że po śmierci siostry uczyniła śluby. Kirkor odjeżdża, a zbrodniarka niepokoi się, że pojechał szukać Aliny. Zaprzyjaźnia się z dowódcą zamkowej warty Kostrynem.
Do komnaty Balladyny wchodzi Wdowa. Jest zdziwiona, że zięć wyjechał gdzieś zaledwie dzień po ślubie. Hrabina nie chce o tym rozmawiać. Złości się na matkę, gdy ta chce opowiedzieć sen o Alinie. Odsyła ją do innych zajęć. Kiedy w bramie zamku pojawia się przyjaciółka Wdowy, Balladyna nie pozwala jej wpuścić. Nie reaguje też na prośby matki o nową sukienkę. Uważa, że byłoby najlepiej, gdyby stara przebywała w swojej komnacie. Irytują ją troskliwe pytania matki o znamię na czole.
Po wyjściu Wdowy do pokoju wchodzi Kostryn. Obsypuje Balladynę komplementami. Informuje o mającej się odbyć wieczorem uczcie weselnej. Kobieta prosi go, by zamknął jej mamkę (nie chce przyznać się, że to matka) w wieży na czas biesiady, by nie przeszkadzała gościom. Znosi bez sprzeciwu pogardliwe wypowiedzi na temat rodzicielki. Kostryn opowiada też Balladynie o Grabcu, który próbował dostać się na zamek, ale został odprawiony. Razem idą do skarbca.

Scena 3

Do chaty wzruszonego Pustelnika przyjeżdża Kirkor. Rycerz rusza z wyprawą do Gniezna, by strącić z tronu krwawego uzurpatora i przywrócić władzę Popiela III. Pustelnik pokazuje mu koronę Scyta. Doradza też, by sprawdził cnotę swojej żony i wysłał do zamku zaplombowaną skrzynię, której nie powinna otwierać do jego powrotu.
Po odjeździe Kirkora do pustelni przychodzi Filon. Dowiaduje się, że Aliny nie udało się uratować. Została pochowana w pobliżu. Pustelnik radzi Filonowi, by dołączył do wojów hrabiego i zamiast popłakiwać z powodu nieszczęśliwej miłości, zdobył się na jakiś pożyteczny czyn.

Pustelnika odwiedza przerażona Balladyna. Pragnie kupić od niego lekarstwo na znamię widniejące na czole. Nie chce powiedzieć, w jaki sposób powstała rana. Pustelnik jednak domyśla się, że kobieta zabiła siostrę. Proponuje, że obudzi zmarłą, by ukoić wyrzuty sumienia hrabiny i zmazać plamę na twarzy. Balladyna odrzuca tę propozycję. Nie chce ożywić siostry. Pustelnik rzuca na nią klątwę. Przerażona kobieta grozi starcowi. Pustelnik słyszy diabelskie śmiechy w lesie. Przewiduje upadek miasta, skażonego występkami zbrodniarzy.

Scena 4

W lesie Skierka z Chochlikiem znajdują porzuconą przez Pustelnika koronę Scyta. Goplana spotyka zaś Grabca. Syn zakrystiana żali jej się, że został obity przez sługi Kirkora, kiedy próbował dostać się na zamek. Prosił nimfę, by pomogła mu dostać posadę w zamkowej kuchni. Goplana nie mogąc znieść skarg kochanka, zaproponowała mu, że spełni każde jego marzenie, byle go rozweselić. Grabiec zwierzył się, że chce zostać dzwonkowym królem. Wiedźma zleciła swym pomocnikom, by przygotowali odpowiednie ubranie dla prostaka i z pomocą czarów, gdy spał, przemieniła go we władcę. Na głowie Grabca umieściła popielową koronę. Zaskoczony, ale szczęśliwy pijak natychmiast ogłosił prawa i obowiązki dla świata przyrody, którym przyszło mu z nadania Goplany rządzić. Pożyczywszy z piekła powóz z końmi, ruszył wraz z diablikami na ślubną ucztę do Kirkora.

Scena 5

Ukryty w leśnym gąszczu Kostryn słyszał rozmowę Balladyny z Pustelnikiem. Zna jej sekret i w swojej zamkowej komnacie zastanawia się, jak postąpić, by osiągnąć maksymalnie wiele korzyści. Balladyna z kolei wyrzuca sobie wizytę u Pustelnika. Niepotrzebnie poszła do starca, który teraz może jej zaszkodzić. 

Kostryn z Gralonem wnoszą skrzynię z czerwoną pieczęcią przesłaną przez Kirkora. Gralon prosi, by zgodnie z poleceniem hrabiego, Balladyna nie otwierała jej do czasu jego powrotu. Balladyna wpada w gniew. Mówi, że jako żona Kirkora, może zrobić ze skrzynią wszystko, co jej się podoba i otworzyć ją, kiedy zechce. Wypytuje Gralona o szczegóły wyprawy. Dowiaduje się o postoju u Pustelnika, o napotkaniu pod wierzbą trupa... tura, co Kirkor wziął za dobrą wróżbę. Kostryn nie może uwierzyć, że chodzi o zwierzę. Balladyna podobnie. Zarzucają Gralonowi kłamstwo. Kostryn rzuca się na niego z mieczem. Balladyna zdejmuje broń ze ściany, uderza z tyłu i zabija sługę. Gralon umiera.   Balladynę i Kostryna łączy wspólnie popełniona zbrodnia.

Ciąg dalszy streszczenia znajdziesz tutaj>>