Mit o Syzyfie

Dowiesz się, że milczenie jest złotem, a za plotkowanie można zapłacić śmiercią, że wyroki bogów są nieprzewidywalne. Poznasz streszczenie mitu o Syzyfie.

Syzyf jest władcą bogatego Koryntu, lubianym przez Bogów, którzy nie szczędzą mu swoich łask i często zapraszają na Olimp, do swojej podniebnej siedziby. Uczestniczy więc Syzyf w ucztach bogów, częstuje się boskimi pokarmami, ambrozją i nektarami, które dodają mu sił i chronią przed starością. Zdarza mu się nieraz wynieść trochę boskiej strawy i częstować nią swoich gości w korynckim pałacu. Zdarza mu się również plotkować o sprawach, miłostkach, słabościach bogów. Ci, mimo że wiedzą o sprawkach Syzyfa, wszystko puszczają mu płazem. Do czasu jednak.

Po jednej z uczt zdradza król jakiś boski sekret, o którym dowiedział się na Olimpie. Bogowie wpadają w gniew. Syzyf nie tylko traci ich łaski. Zostaje skazany na śmierć. Władca Koryntu, do niedawna biesiadujący z bogami, ani myśli poddać się boskim wyrokom. Umierając poprosi żonę Meropę, by nie wyprawiała mu pogrzebu. Ciało Syzyfa ma leżeć pod murem korynckiego pałacu. Merope stosuje się do prośby Syzyfa, chociaż całe miasto potępia ją za to, że lekceważy obowiązki wobec zmarłego męża.

Syzyf rozpacza w podziemnym królestwie nie mogąc dostać się do łodzi Charona, który przewiózłby go do królestwa zmarłych. Usłyszawszy jęki i narzekania Syzyfa, władcy świata podziemi Hades i Persefona, zgadzają się, by wrócił na ziemię i nakłonił złą żonę do wyprawienia pogrzebu. Syzyfowi towarzyszy strażnik Tanatos, bóg śmierci.

Gdy tylko Syzyf wrócił na ziemię, natychmiast każe pojmać bożka i strącić go do zamkowych lochów. Siedzi biedny Tanatos w lochu, a na ziemi panuje spokój, radość, szczęście. Ludzie nie umierają, cieszą się zdrowiem.

Aż któregoś dnia Hades przywołuje do siebie Charona i pyta o Syzyfa. Charon przyznaje, że nie przewoził jeszcze władcy Koryntu na drugą stronę Styksu. Hades poszukuje Tanatosa. Nigdzie go jednak nie ma. Wtedy władca podziemi prosi o pomoc Hermesa i posyła go na ziemię, aby odszukał zaginionych. Hermes znajduje Syzyfa podczas wystawnej uczty na przepięknym tarasie korynckiego pałacu. Syzyf przyznaje się do winy. Hermes uwalnia Tanatosa, ten rozpościera swe skrzydła i ludzie umierają w całej Helladzie. Ze wszystkich domostw słychać płacze i jęki. Śmierć zbiera swoje żniwo. Umarłych jest tak wielu, ze Charon nie nadąża z przewożeniem ich przez Styks. Ogromna liczba zmarłych sprawia, że tonie jego łódź. Wtedy Hades nakazuje Tanatosowi, by zwolnił lot.

Syzyfa spotyka surowa kara, za to, że odważył się sprzeciwić boskim wyrokom, że przechytrzył bóstwa zamiast pokornie znosić ich humory. W podziemiach Hadesu Syzyf toczy przed sobą wielki głaz. Ma go wtoczyć na wysoką górę. Ilekroć zbliża się do celu, kamień wymyka mu się z rąk i spada. Syzyf będzie wykonywał swoją pracę do końca świata. Zadanie, które otrzymał od bogów nie ma najmniejszego sensu. Od tysiącleci mit o Syzyfie jest inspiracją niegrzeszących intelektem władców, którzy siłą wymuszają szacunek i posłuszeństwo. Jeśli jesteś mądry, ale słabszy, pamiętaj, że nigdy nie możesz być pewien ich łaski. Jeśli ją stracisz, nie podejmuj walki, przegrasz jak Syzyf.

Sprawdź, czy zapamiętałeś. Odpowiedz na pytanie.
Dlaczego Merope nie pochowała ciała męża?

Odpowiedź: Syzyf prosił ją, by tak postąpiła. Niedopełnienie obowiązków przez żonę dawało mi pretekst do powrotu na ziemię.