Bez ceregieli o ceregielach

Portret Anny Stanisławskiej

"Słownik języka polskiego " podaje, że wyraz ceregiela używany jest zwykle w liczbie mnogiej jako ceregiele i oznacza zbyteczne, konwencjonalne grzeczności, ceremonie, korowody, od uczestnictwa w których trudno się wymówić, a także wysuwanie nieistotnych skrupułów, zastrzeżeń i obiekcji.

Ludzie niecierpliwi, pozbawieni finezji a zarazem ulegli nazywają ceregiele zbędnymi i najchętniej działaliby bez żadnych ceregieli. Wytrwali zaś i konsekwentnie dążący do celu, osiągają go niekiedy po długich ceregielach, albo i z wielkimi ceregielami.

Ceregiele są germanizmem. Słowami Zärgelen, Zargen sąsiedzi z zachodu nazywali koronki, którymi obszywano niewieście suknie w XVII wieku i które wielu skromnych ludzi uważało wówczas za niepotrzebny zbytek. W języku niemieckim istniał także wyrazZiererei oznaczający krygowanie się i wdzięczenie . Nasi przodkowie mieli problem z wymową obu wyrazów i ostatecznie przyswoili je jako wspomniane wyżej ceregiele.

Na obrazku obok widziecie pierwszą polską poetkę w stroju wykończonym ceregielami.