Narcyz nad wodą

Honoré Daumier, Narcyz

Nimfa Echo nieszczęśliwie zakochana w Narcyzie nikła w oczach. Urodziwy młodzian albo nie zwracał na nią najmniejszej uwagi, albo szydził z niej. Odtrącona, z każdym dniem stawała się coraz bledsza, aż w końcu straciła ciało i została tylko jękliwym pogłosem.

Taka obojętność chłopaka wobec uczuć nimfy oburzyła nawet jego siostry. Poskarżyły się one bogini Nemezis na egoizm Narcyza. Bogini postanowiła pomścić wzgardzoną dziewczynę. Przypomniała sobie przepowiednię Terezjasza, zgodnie z którą Narcyz miał umrzeć, gdy zobaczy swoje odbicie. Okazja do wymierzenia kary nadarzyła się wkrótce. Podczas polowania Nemezis zaprowadziła młodzieńca do źródła. Ten pochylił się nad wodą, ujrzał swoje odbicie i nie mógł od niego oderwać wzroku, tak go zachwyciło. Nie jadł, nie pił, tylko patrzył i patrzył, a w końcu w tym miejscu zapuścił korzenie i przemienił się w uroczy kwiatuszek, który nazwano jego imieniem.