Iskra boża a iskra bogów

J. Patimir, Charon płynie przez Styks

O kimś, kto posiada wyjątkowy talent, umiejętności, jest wybitny w jakiejś dziedzinie, mówimy, że ma iskrę bożą. Zwrot odnosi się do przynależnej bogom nieśmiertelności i potrzebie oddawania im czci. Osoba nadzwyczajna, geniusz może swoimi osiągnięciami zasłużyć sobie na wieczną pamięć potomków i szacunek, z jakim ludzkość będzie go wspominać przez wieki.

Wyrażenia "iskra boża" nie można jednak utożsamiać z "iskrą bogów". Ta druga odnosi się bowiem do mitologicznej koncepcji ludzkiej duszy. "Iskrę bogów" w przeciwieństwie do "iskry bożej" posiada każdy.

Zgodnie z wierzeniami starożytnych, Prometeusz wykradł iskrę spod kół rydwanu, na którym Helios pędził po niebie. Wykradzioną umieścił wewnątrz człowieka zrobionego przez siebie z gliny pomieszanej ze łzami.
Iskra bogów, utożsamiana przez starożytnych z duszą, nie gaśnie po śmierci człowieka. W "Eneidzie" Wergiliusza znajduje się szczegółowy opis wędrówki dusz. Wiedzieliście, że starożytni wierzyli w reinkarnację?

Po śmierci dusze pogrzebanych zgodnie ze zwyczajem zostają przewiezione przez Charona przez Styks i postawione przed sądem. Ludzie, którzy nie otrzymali godnego pochówku, przez 100 lat błąkają się po zaświatach trapieni mękami, zanim dane im będzie znaleźć się na łodzi przewoźnika. We wszystkich tych duszach tli się iskra z nieba. Choć po śmierci jest ona już wolna, ciągle oblepiają ją cielesne przywary, które wczepiły się nią w trakcie całego życia. Zanim więc kara zetrze z dusz ślady występków, muszą one cierpieć. Jedne wiszą w przestworzach, inne oczyszczają się w głębi błotnistych wirów rzek przepływających przez Krainę Zmarłych. Z jeszcze innych przywary wypalane są żywym ogniem. Potem dopiero udają się do Pola Elizejskie, gdzie garstka cieszy się rajem, a inne czekają, aż czas zetrze z nich rdzę i pozostawi czysty płomień, niebiański zmysł, żar.
Po tysiącu lat wszystkie te dusze wzywane są nad rzekę zapomnienia, Lete. Piją jej wody, by zatrzeć pamięć o niebiańskich przeżyciach przed ponownym wcieleniem w ciała i powrotem na ziemię, gdzie doświadczą tego, co zastało im zapisane w gwiazdach.

Szczegółowy opis mitologicznych zaświatów znajdziecie tu >> i tu >>