Degradacja snoba

E. Degas, Koncert

Snob trafił do polszczyzny w XIX wieku. Jest zapożyczeniem. Językoznawcy nie są zgodni, co do pochodzenia wyrazu.

Jedni upatrują jego źródła w językach skandynawskich, gdzie snob miał oznaczać pierwotnie ambitnego głupca, większość skłania się jednak do łacińskiej proweniencji słowa, wskazując na wyrażenie "sine nobilitate", czyli bez szlachectwa. Taki zapis miał się znajdować przy nazwiskach tych studentów dziewiętnastowiecznych angielskich uniwersytetów, którzy pochodzili z niższych warstw społecznych. Arystokraci sami siebie określali jako "nobs", co było skrótem od "nobility", czyli arystokracja.

Pierwotnie zatem snobami określano ambitne osoby, które własną pracą i zdolnościami zyskiwały sobie społeczny szacunek. Z czasem jednak wyraz zyskał pejoratywne znaczenie i obecnie używany jest jako określenie człowieka, który zachowuje się nieadekwatnie do swojej pozycji społecznej i wszelkimi sposobami, bezkrytycznie stara się naśladować zachowania grupy, która mu imponuje. Snobami określane bywają na przykład osoby, które bywają w operze, nie dlatego, że sprawia im to przyjemność, ale po to, by chwalić się faktem bywania przed innymi.