Zjadać własny ogon

Uroboros

Wydaje się, że u źródeł zyskującego na popularności frazeologizmu leży wywodzący się ze starożytności wizerunek węża lub smoka pożerającego własny ogon nazywanego uroborosem.

W średniowieczu i czasach późniejszych traktowano go jako symbol cyklicznego powtarzania – obiegu czasu, odnawiania się świata, śmierci i odrodzenia. W ten sposób znak odczytywali jednak tylko ludzie parający się nauką lub znacznie częściej paranauką.

Dla osób niezainteresowanych starożytną symboliką, zwierz zjadający własny ogon, był przykładem wyjątkowej głupoty. Pożerając fragment swojego ciała, działał na własną szkodę. To właśnie to pospolite odczytywanie symbolu uroborosa, leży u źródeł znaczenia związku frazeologicznego "zjadać własny ogon".

Ktoś lub coś zjadający własny ogon działa nieracjonalnie, chwilowo poprawia swoją sytuację, by ostatecznie ponieść całkowitą klęskę.